dhá mhí ina dhiaidh...spota dearg a bhfuil fearg air

cad a tharla dom? ar éirigh mé as an Ghaeilge a fhoghlaim? níor éirigh! thanaig an samhraidh idir mé agus mo fhonn stáidéar, sin an méid. agus anois--tá seachtaine na Gaeilge ag teacht ar ball, agus ní féidir liom fanacht leis. ní féidir liom créidúint go bhfuil bliain go hiomlán caite ó an chéad uair a chuaigh mé go Esopus. agus thosaigh mé ag foghlaim na Ghaeilge i mí Deireadh Fomhair, 2003, mar sin tá sé beagnach trí bhliana atáim á foghlaim anois. dóchréidte! ní rinne me stáiséar ag bun an tsamhraidh i mbliana, ach, uaireanta, bíonn briseadh de dhíth ar duine, agus tagann tú ar ais leis an radharc nua ar an Theanga. Déanaim an rud chéanna le mo drumadoireacht. táim ag déanamh cleachteadh air mo scilleanna drumeadoireacht le déanaí chomh maith.

ar aon nós. tá spota aisteach ar mo chos. tá sé thart fá 1/4 inch trasna, agus tá sé dearg--dearg a bhfuil fearg air, dhéirinn, agus tá poll beag ag lár an ruide. (an modh gineadach de rud?) bhuell, ní poll é, dáiríre, ach tá cuma air mar atá mionphiosa craiceann as láthair--tá eagla orm go bhfuil sé greim tick (sceartán?) agus táim ag smaoineamh ar glaoch a chur ar an ndochtúir. Níl aon fáth é sin a dhéanamh fós, is dóigh liom, ach níor mhaith liom Lyme disease a fháil, tá imní orm mar sin féin. is "worry wart" mé in ocáidí mar seo. bhuell, is galar dáiríre é Lyme disease ar aon nós, agus coinnóidh mé súil ghéar ar an spota dearg leis an fearg air.

seo daoibh:











Feicfidh mé sibh in Esopus!