Más é an clíomh do shaol, beidh sé do bhás freisin

Bíonn fuaim i mo chluasa, i mo cheann, dharíre. Tinnitus a thugtar air an fuaim seo. Fuair mé é ag ceolchoirm oíche amhain. Rinne mé dearmaid ar mo chosaint éisteachta (?) a thabhairt liom an oíche sin, agus bhí an banda an-ard. Banda roc a bhí sa bhanda sin. (Season to Risk) Bhí barraíocht deochanna agam, leis. Ba sin saghas truicear. Anois, tá an fuaim i mo chluais ag bacadh liom le déanaí--go deimhin, cuireann sé an-fhrustrachas orm. go háirithe nuair atáim i mo aonar, nuair atá an áit ciúin ina bhfuilim. Nuair táim ag deaneamh iarracht a bheith i mo chodladh. eeek.
eeeeeeeek.
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
srl...

mar sin, an nath atá ainm an bhlaig seo--as Bearla "live by the sword and you shall die by the sword,"--tá tuilleadh bhrí air ná an bhrí amhain, i mo thuairimse. Níl eolas agam conas a chur an idé seo síos i bhfocail as Gaeilge, ach déanfaidh mé mo dhíchill...

Má chaitheann duine a shaol ag déanamh aon rud amhain, go minic, is é an rud sin a bheidh cúis fhadhbanna níos déanaí. mar shampla. Más rúnaí thú, beidh carpal tunnel agat lá éigin, b'fhéidir. Más ceoltóir thú, beidh tinnitus agat, b'fhéidir. Ina samhail de mo chás féin.

I bhfocail eile, chasfadh an rud a déanann tú thart agus chailgfeadh sé thú ar do thoin! Bígí curamach, a chairde! Tabhairigí aire daoibh féin, agus bíonn an t-am agaibh!